افسانه خان الأمین‏

ؤال: آیا درست است که شیعیان پس از هر نماز سه بار مى گویند: «خان الأمین»؟ جواب: میلیون ها نفر شیعه در جهان نماز مى گزارند، و حتى یک نفر از آنان چنین عبارتى را بر زبان نمى آورند، بلکه همه آنها با بلند کردن دست ها، سه بار «اللّه اکبر» مى گویند و بسیارى از آنان، حتى از این که چنین اتهامى بر آنان وارد مى شود، بى خبرند. شیعیان پیروان محمّد (ص) خاتم النّبیّن می باشند؛ آنها به نبوّت محمّد بن عبدالله (ص) و وصایت و امامت و خلافت بلافصل علی بن ابی طالب (ع) به دستور الهی و سفارش پیامبر (ص) معتقد هستند و درک درستی از جایگاه و مقام نبوّت و وصایت دارند. شیعه آنقدر برای رسول خدا(ص) احترام قائل هستند که برای پیروی دقیق و اصولی ازپیامبر(ص) سنّت ، سیره ، شرح حال و شخصیّت پیامبر(ص) را با روایت و گزارش علی (ع) و فرزندان معصوم ایشان و صحابه عادل قبول می کنند و از پذیرش روایاتی که در آن مستمسکی برای توهین به ساحت رسول خدا وجود دارد ابا دارند. این در حالی است که جوامع حدیثی و کتابهای تاریخی اهل سنّت روایاتی را ارائه می دهند که کتابهایی مثل آیات شیطانی با تمسک به آنها نوشته می شود. آنچه در سؤال آمده است، افترا و دروغ بر پیروان اهل بیت (ع) است. فردى که این نسبت را به شیعه داده است یا فردی معاند و لجوج است که در تقابل با شیعه چاره ای جز اتهام زنی ندارد؛ چشمه منطق عقیدتی و دینی او خشک شده و از بحث منطقی با شیعه عاجز است. یا اینکه از ریشه و تاریخ این عبارت سخیف نا آگاه است. در توضیح منشاء این شعار کفرآلود باید بگوییم که یهود معتقد بودند که رشته نبوت باید در خاندان یعقوب پیوسته بماند و از این خاندان بیرون نرود، ولى آنگاه که پیامبر گرامى (ص) با دلایل قطعى ظاهر گشت، به این فکر افتادند که جبرئیل را به خیانت متهم کنند و این شعار را سر دادند: «خان الأمین! خان الأمین! خان الأمین!» یعنى او در وحى الهى خیانت ورزید و به جاى آن که نبوت را در فرزندان اسحاق ابقا کند، به فرزندان اسماعیل منتقل کرده و از همین جهت، یهود از دشمنان سر سخت جبرئیل امین هست. ففخر رازى در تفسیر خود مى نویسد: جامعه یهود، جبرئیل را فرشته عذاب مى نامند، و درباره او مى گفتند: خدا به او دستور داده بود که نبوت را در سلسله فرزندان اسرائیل قرار دهد ولى آن را به فرزندان اسماعیل داد. اتهام جبرئیل به خیانت مربوط به این گروه است که او را به خیانت در عوض کردن محل نبوت متهم کرده و به عللى او را دشمن مى داشتند[1] و به دوستى میکائیل تظاهر مى کردند. قرآن در مقام انتقاد از عقیده آنان چنین مى فرماید: «قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنِینَ».[2] «بگو هر کس با جبرئیل دشمن باشد [دشمن خداست‏]، و او مأمورى بیش نیست که به اذن خدا قرآن را بر قلب تو نازل کرده، کتاب هاى پیشین را تصدیق مى کند، و مؤمنان را هدایت نموده و مایه بشارت است» ااکنون ببینید مطلبى را که یهود با آن بر ضدّ مسلمانان شعار مى دادند، چگونه برخى از افراد بى تقوا و دشمنان وحدت اسلامى، آن را به شیعه نسبت مى دهند و مى گویند: شیعه معتقد است که جبرئیل خیانت کرده و به جاى این که على را به مقام نبوت منصوب کند، آن را به پیامبر اسلام (ص) عطا کرده است![3] 

منابع [1] - تفسیر کبیر فخر رازى، ج 3، ص 195، دار احیاء التراث العربى، بیروت. [2] - بقره/ 97. [3] - راهنماى حقیقت، شیخ جعفر سبحانی، ص:362- 363.