در قرآن کریم بسیاری از آیات به اعتقاد شیعه و سنی دربارة حضرت علی ـ علیه السّلام ـ و سایر ائمه ـ علیهم السّلام ـ نازل شده است، و از جمله آیاتی که در شأن علی ـ علیه السّلام ـ نازل شده است آیه تبلیغ و آیه اکمال است که به طور اختصار به آن اشاره می‌شود: 

آیة تبلیغ: خداوند می‌فرماید: ای پیامبر! آن چه را که خداوند بر تو نازل کرده است به مردم برسان و اگر چنین نکنی، گویا رسالت خویش را به انجام نرسانده‌ای و خداوند تو را از مردم حفظ خواهد کرد و به راستی خداوند گروه کافران را هدایت نمی‌کند. 
به اتفاق شیعه و عدّه‌ای از بزرگان اهل‌سنت آیة مذکور در مورد ولایت و امامت امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ در واقعه غدیرخم بر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نازل شده است، چنان‌که سعید خدری و ابن عباس نقل کرده‌اند: که آیة «شریفه یا ایها الرسول بلّغ ما انزل الیک... » در روز غدیر خم بر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در مورد علی بن ابی‌طالب ـ علیه السلام ـ نازل شده است. 
آیة اکمال: چنان‌که می‌فرماید: امروز دین را برای شما کامل نمودم و نعمت خویش را به شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دین برای شما اختیار نموده بدان راضی شدم، آیه فوق به اتفاق علمای شیعه و گروهی از علمای اهل‌سنت درباره علی ـ علیه السّلام ـ نازل شده است، چنان که خوارزمی نقل نموده است که بعد از بالا بردن دست علی ـ علیه السّلام ـ توسط پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در غدیر خم، و معرفی آن به عنوان ولی و جانشین خود، هنوز پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و علی ـ علیه السّلام ـ از هم جدا نشده بودند که آیه اکمال «الیوم اکملت...» نازل شد، حضرت فرمود: 
الله اکبر بر کامل نمودن دین و تمام نمودن نعمت و رضایت خداوند به رسالت من و ولایت علی ـ علیه السّلام ـ و «رضی الرب برسالاتی و الولایة لعلی» پس در حق یاری‌کنندگان علی ـ علیه السّلام ـ دعا فرمود و خوارکنندگان علی ـ علیه السّلام ـ را نفرین امّا با این حال می‌بینیم که در قرآن اسمی از علی ـ علیه السّلام ـ و واقعه غدیر نیامده است، ولی می‌توان گفت که به خاطر مصالحی به اسم علی ـ علیه السّلام ـ و واقعه غدیر تصریح نشده است و از جمله ی مصالح: 
از یک طرف می‌دانیم که امت اسلامی اعم از شیعه و سنی یک دشمن مشترک دارند که هدف آنها نابود کردن اسلام و از بین برون ابهت و اقتدار و اتحاد مسلمین است، و هدف‌شان این است که به جهان ثابت کنند که اسلام دین جهانی نیست و نمی‌تواند انسان را به سعادت دنیوی و اخروی خود برساند. 
و از طرف دیگر بین شیعه و سنی مشترکات زیادی وجود دارد اگرچه در بعضی از مسائل اختلافاتی با هم دارند، البته این اختلافات هم با بحث و گفتگوی علمی یا قابل حلّ هستند و یا حداقل قابل تقریب و نزدیکی به هم می‌باشند، حال با توجه به این دو نکته، باید برادران تشیع و تسنن در کنار هم با برادری و اخوت زندگی کنند، و از دامن زدن به اختلافات جزئی پرهیز کنند؛ چون این‌گونه مسائل باعث تفرقه امت اسلامی و موجب سوء استفاده دشمنان اسلام خواهد شد. 
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 
ـ الغدیر، ج1، ص 223-214، پیام قرآن، ج9، ص 117-289.

 . مائده/ 67. 
 . الف: منابع شیعه، ر،ک: امینی نجفی، عبدالحسین، الغدیر، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1372، ج 1، ص 223 ـ 214، و ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از دانشمندان، پیام قرآن، قم، انتشارات نسل جوان، چاپ دوم، 1374، ج 9، ص 389ـ117. 
ب: منابع اهل‌سنت، جلال‌الدین عبدالرحمن بن ابی‌بکر السیوطی، تفسیر در المنثور فی التفسیر بالمأثور، ج 2، ص 327، در ذیل آیه 67، سوره مائده، رشید رضا، تفسیر المنار، بیروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ج 6، ص 463، ذیل آیه مذکور. 
 . مائده/ 5. 
 . الغدیر، پیشین، ج 1، ص 237، 230؛ ر.ک: پیام قرآن، پیشین، ج 9، ص 188 و... 
 . المناقب خوارزمی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة مجماعة المدرسین، چاپ سوم، 1417، خطبه 135، روایت 152؛ ر.ک: حافظ حسکانی، شواهد التنزیل، بیروت، مؤسسه الاعلمی، 1392ه‍ ، ج1، ص 157، حدیث 211.