می‌خواهی بدانی انسان چگونه می‌میرد؟

ببین چگونه زندگی می‌کند. رنگ مرگ انسان هم رنگ زندگی اوست. اگر انسان در زندگی‌اش، در تمام اعمالش، افکارش، اندیشه‌اش خودش را در جاذبه کمال مطلق قرارداد، آن وقت است که انسان با هر فعلش به سوی حق جذب می‌شود؛ آن وقت مرگ انسان ورود به جاذبه کمال مطلق خواهد شد. اگر خودت اینجا بردی و قرار دادی، مدام شعاع نور توحید به چهره‌ات می‌افتد؛ وقتی شعاع نور توحید به روی انسان افتاد، بذر وجود انسان پرورش پیدا می‌کند. می‌دانی بذر وجود چیست؟ خدا در وجود تمام انسان‌ها یک تخمی کاشته، اما باغبانی‌اش را به انسان داده. تخمی که در وجود تمام انسان‌ها کاشته چیست؟ خداوند در قرآن می‌فرماید: « نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی » به انسان از روح خودم نفخ کردم؛ یعنی یک بذر مخصوص از پروردگار است، هیچ کس قادر نیست این‌چنین تخمی پرورش دهد. خداوند بعد از آن که گل و مجسمه آدم را ساخته، آن بذر را نیز در کشتزار وجود انسان کاشته است،. هم ما را و هم شکل تولید را در نطفه قرار داده؛ کارخانه تولید به یک شکل دیگر ادامه پیداکرده و از نطفه خلق فرموده است؛ اما آن نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی هست. به انسان نفخ کرده است، این بذر توحید است. تخمی است که خداوند کاشته است، بله او در وجود انسان بذرافشانی کرده است، اما باغبانش باید انسان باشد. چگونه این تخم رشد کند؟ در عالم طبیعت این گونه است که اگر به یک مزرعه آفتاب نتابد تخم رشد نمی‌کند. در مزرعه هم خاک باید قابلیت داشته باشد و هم آفتاب به مزرعه بتابد. اگر انسان بخواهد این دانه توحید در وجودش رشد کند، که ثمره‌اش این است که سر انسان به عرش می‌خورد، انسان صاحب تمام کمالات می‌شود، انسان مَثَل الله می‌شود، باید خودش را ببرد در شعاع نور توحید قرار دهد؛ هرلحظه باید به انسان روشنایی نور خداوند بیفتد. در دعای کمیل می‌خوانی : «یا نور و یا قدّوس»،. از اسم‌های خداوند است. یا نور و یا قدّوس، نُّورٌ عَلَى نُورٍ ،« یَهْدِی اللَّهُ بنُورِهِ مَن یَشَاءُ» ، «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» .این نور با اراده انسان است، مدام باید خودت را در یک مکان و در یک زمان قرار بدهی تا این نور بیفتد. وقتی در مسجد قرار می‌گیری این نور می‌افتد، وقتی در مجلس موعظه قرار می‌گیری این نور می‌افتد، وقتی در مقام عبادت و نماز قرار می‌گیری این نور می‌افتد، وقتی در میدان جهاد قرار می‌گیری این نور می‌افتد، وقتی در مقام شهادت قرار می‌گیری این نور به اوجش می‌رسد. چون انسان هستی‌اش را، تمام دارایی‌اش را به او می‌دهد. ( این‌ها معارف است، خوب دقت کن، باید به معرفتمان بیفزاید) وقتی در مجلس اباعبدالله الحسین _{^{علیه‌السلام}} می‌ایستی این نور به وجود تو می‌افتد. در روایت داریم فوج فوج ملک به این مجالس وارد می‌شود. در زندگی انسان لحظاتی پیش می‌آید که این نور تجلی پیدا می‌کند. در روایت داریم: « الا إن لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرضوا لها »، پیغمبر اکرم فرمودند: در طول عمر شما از طرف خداوند گاه‌گاهی نسیم‌های توحید می‌وزد، از طرف خداوند گاهی یک نسیم‌های توحیدی می‌وزد، باید هوشیار باشی به آن نسیم خودت را عرضه کنی.

با که  گویم اندرین ره زنده کو   -  بهر آب زندگی پوینده کو